شهید شیرودی: شهیدی که رکورددار عملیات نظامی با بالگرد شد

علی‌اکبر قربان شیرودی، خلبان هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که ۸ اردیبهشت ۱۳۶۰ در عملیات بازی‌دراز به شهادت رسید.

شهید شیرودی، ۲۰ فروردین ۱۳۳۴ در روستای بالاشیرود، واقع در شش‌کیلومتری غرب تنکابن در استان مازنداران، به دنیا آمد. به دلیل ناتوانی خانواده در پرداخت هزینه‌های تحصیل، دوره دبیرستان را نیمه‌تمام رها کرد و به تهران آمد و ضمن ادامه تحصیل در یک ساختمان مشغول کار شد. بعد از پایان تحصیلات، سال ۱۳۵۱ به استخدام ارتش درآمد.

پس از طی دوره مقدماتی خلبانی، برای گذراندن دوره تکمیلی به پادگان هوانیروز اصفهان منتقل شد. در آنجا از مسائل پشت پرده خرید سلاح‌های نظامی حکومت پهلوی از غربی‌ها آگاه شد و این اطلاعات نیمه‌محرمانه را در اختیار روحانیون انقلابی قرار داد. پس از سه سال به پادگان هوانیروز باختران منتقل و در آنجا با احمد کشوری آشنا شد. شیرودی در سال ۱۳۵۶ با شهناز شاطرآبادی ازدواج کرد. وی دو همسر اختیار کرد. از همسر اول صاحب یک دختر به نام آناهیتا و از همسر دوم صاحب یک دختر به نام عادله و یک پسر به نام اباذر شد.

در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، همزمان با فرمان امام خمینی مبنی بر ترک پادگان‌ها، پادگان را ترک کرده و زیر نظر حجت‌الاسلام سید موسی موسوی، نماینده امام در کرمانشاه و کردستان، یک گروه چریکی (کمیته نظامی) تشکیل داد که مسئولیت حفاظت از ادارات مهم دولتی کرمانشاه به‌ویژه ساختمان رادیو و تلویزیون را بر عهده داشت. شیرودی پس از ورود امام خمینی‌ قدس‌سره‌الشریف به ایران در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، در تشکیل کمیته انقلاب باختران نقش داشت. سپس به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی غرب کشور درآمد و هرازگاهی برای ایجاد هماهنگی بین ارتش و سپاه به پادگان هوانیروز می‌رفت.

شهیدی که رکورددار عملیات نظامی با بالگرد شد

با شروع فعالیت‌های گروهک‌های ضدانقلاب در استان کردستان، داوطلبانه به آنجا رفت و نقش هوانیروز را از رده پشتیبانی نیرو‌های زمینی، تا حد وظایف توپخانه و نیرو‌های پیاده توسعه داد و به دلیل تأثیرش در شکست ضدانقلاب به درجه فرمانده ارشد خلبانان ارتقا یافت. در آغاز سال ۱۳۵۸ نیز در پاک‌سازی پادگان‌های سنندج و سقز شرکت داشت که در نهایت منجر به آزادی پادگان‌ها و عقب‌نشینی ضدانقلاب شد. اواخر مرداد ۱۳۵۸ که پاوه محاصره شد، با فرمان امام خمینی مبنی بر ختم غائله پاوه، شیرودی و همرزمانش به پاوه رفتند و با هماهنگی نیرو‌های ارتش و سپاه، پاوه را از محاصره آزاد کردند.

محمد بروجردی، فرمانده سپاه پاسداران کرمانشاه، ۱۹ فروردین ۱۳۵۹، در نامه‌ای به فرمانده هوانیروز کرمانشاه، از علی‌اکبر شیرودی به خاطر فعالیت‌هایش در مبارزه با گروه‌های ضدانقلاب قدردانی کرد. هنگام شروع جنگ تحمیلی عراق برضد ایران در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، شیرودی با درجه ستوان‌یاری در پادگان هوانیروز کرمانشاه مسئولیت کلی پرواز‌ها را بر عهده داشت و در تمام روز با یک فروند بالگرد بل ۲۰۶، بالگرد سبک و معروف به جت‌رنجر که برای هدایت و شناسایی کاربرد دارد، پرواز می‌کرد. اولین گروه آتش، دوم مهر ۱۳۵۹ به فرماندهی شیرودی برای بیرون راندن ارتش عراق از سرپل‌ذهاب، عازم منطقه شدند.

روز سوم جنگ، از ابوالحسن بنی‌صدر (رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوای وقت) به فرمانده پادگان ابوذر در کرمانشاه دستور رسید که هرچه زودتر این پادگان را ترک کنند. فرمانده پادگان دستور اجرای این فرمان را به شیرودی داد؛ ولی شیرودی این دستور را خیانت خواند و از آن سرپیچی کرد. در میان نیرو‌های پادگان به جز تعداد اندکی، پادگان را ترک کردند.

شیرودی و همرزمانش بعد از ساعت‌ها حمله به عراقی‌ها توانستند ستونی از لشکر عراق را (شامل ۴۸ دستگاه تانک) منهدم و آنها را مجبور به عقب‌نشینی کنند. در ادامه این عملیات، عراق که ۲ مهر به قصد تصرف سرپل‌ذهاب وارد منطقه شده بود، در ۵ مهر عقب‌نشینی و به سوی محور گیلان‌غرب حرکت کرد. همان شب، شیرودی به همراه همرزمانش به لشکر عراق حمله و حدود پنجاه تانک آنها را منهدم کردند. عراقی‌ها دوباره عقب‌نشینی کرده و در ارتفاعات شمال سرپل‌ذهاب مستقر شدند. حمله پی‌درپی هوانیروز به وسیله راکت و بمب به فرماندهی شیرودی، مانع از پیشروی و حتی باعث عقب نشینی آنها شد.

برای تقدیر از تلاش‌های شیرودی، به او یک درجه تشویقی دادند که او در نامه‌ای به فرمانده پایگاه کرمانشاه در ۹ مهر، درجه تشویقی را رد کرد و خواستار بازگرداندن درجه قبلی‌اش یعنی ستوان‌یار سوم شد. بنی‌صدر که دستور تخلیه پادگان ابوذر را صادر کرده بود، برای حفظ ظاهر به شیرودی ارتقا درجه داده بود؛ ولی شیرودی نپذیرفت و تنها خواسته‌اش دیدار با امام خمینی و بیان کارشکنی بنی‌صدر و بی‌تفاوتی برخی از فرماندهان بود.