«آی نَنَه ... نَنَه مرتضی» / عیادت مادری که 38 سال چشم انتظار پیکر پسر است

«آی نَنَه ... نَنَه مرتضی» / عیادت مادری که 38 سال چشم انتظار پیکر پسر است

ایثارآنلاین - سرویس شاهدان: باور کنید بعضی شهدا که نام و هویتشان مشخص است، از شهدای گمنام، گمنام‌ترند. این روزها وقتی پیکرهای شهدایی را تشییع می‌کنیم که نام و نشان ندارند و گمنام‌اند، غم بزرگی در دل می‌نشیند. اما غم بزرگتر می‌دانید چیست؟ اینکه به دیدار خانواده شهیدی بروی که اسم شهیدشان را در اینترنت هر چه جستجو می‌کنی، صفحه‌ای که از خود شهید، زندگی‌اش، خاطرات یا گفتگویی از پدر و مادرش و یادگاری‌هایش محتوای قابل توجهی داشته باشد. پیدا نمی‌کنی. اینکه نام و نشان داشته باشی و گمنام باشی، نهایت گمنامی است.

دیروز، سردار پوردستان رئیس مرکز مطالعات و تحقیقات راهبردی ارتش جمهوری اسلامی به همراه حسین آبشاهی، مسئول قرارگاه اجرایی گام دوم انقلاب و تنی چند از مدیران این قرارگاه به عیادت مادر شهید "مرتضی قاسملو" رفتند.

برای تنظیم خبر این دیدار نام شهید "مرتضی قاسملو" را در وب جستجو کردم. از میان انبوه صفحات نامرتبط گوگل، به یک عکس بی کیفیت از شهید و مزارش و سه خط زندگینامه رسیدم و دیگر هیچ ...

«یکم فروردین ۱۳۴۶، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش نصرت الله و مادرش،زرین تاج نام داشت. تا پایان سوم راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم دی ۱۳۶۵، با سمت فرمانده گروهان در سومار بر اثر اصابت ترکش توسط نیروهای عراقی شهید شد. تاکنون اثری از پیکرش بدست نبامده است.»

امسال، سی و هشتمین سال است که این مادر چشم به راه پسر است. حالا دیگر حتی رمق گشودن چشمها و قدرت تکلم ندارد. گاهی به هوش می‌آید و این جمله را تکرار می‌کند: «آی نَنَه ... نُنَه مرتضی».

پدر مرتضی هم از دنیا رفته.

وای بر ما. ننگ بر ما. دنبال چه بودیم و کجا بودیم این همه سال ؟ حالا که نه پدر در قید حیات است و نه مادر توان خرف زدن دارد، چگونه و از چه کسی حرف‌های پدرانه و مادرانه از مرتضی، خاطراتش، اخلاق و منش و حالاتش را بشنویم و برای نسل‌های بعد نقل کنیم؟
چه آسان داریم سرمایه‌هایمان را از دست می‌دهیم.
شما که دارید این گزارش را می‌خوانید، شما چگونه می‌توانید، شهید مرتضی قاسملو را از گمنامی و دربیاورید؟
بیست و چهارم دی ماه، سالروز شهادتش بود. اول فروردین روز تولد مرتضی است. شاید برای تحویل سال نو بشود یک برنامه ترتیب داد ... یا علی